Sacharoza

Sacharoza zaliczana jest do disacharydów, czyli dwucukrów. Zbudowana jest z reszt fruktozy oraz glukozy. Jest głównym składnikiem cukru spożywczego. Ma słodki smak, dobrze rozpuszcza się w wodzie. Pozyskiwana jest przede wszystkim z buraków cukrowych oraz z trzciny cukrowej – nazywana jest wobec tego cukrem buraczanym albo trzcinowym. Co ciekawe, cukier tego rodzaju zaczął być w Polsce używany dopiero w XIX wieku – wcześniej jako środek słodzący stosowano miód pszczeli.

Jak działa sacharoza?

Sacharoza dostarcza do organizmu szybką energię. Rozpuszcza się w wodzie i zapewnia energię mięśniom i mózgowi. Powoduje przy tym nagły wyrzut hormonu – insuliny produkowanej w trzustce, którego celem jest zminimalizowanie poziomu cukru we krwi. Także podwyższa ona stężenie trójglicerydów we krwi w najwyższym stopniu wśród dostępnych form cukrów.

Zbyt duża ilość cukru w organizmie nie jest zdrowa. Jej nadmierne spożycie może powodować otyłość, cukrzycę typu 2, próchnicę zębów, miażdżycę naczyń krwionośnych, choroby serca, a także choroby trzustki. Cukier wraz z fosforem oraz kofeiną zmniejsza wchłanianie wapnia, co przekłada się na gorszą kondycję kości i zębów.

Cukier biały – sacharozę powinny ograniczać osoby prowadzące siedzący tryb życia. W odpowiednich ilościach może być on spożywany przez osoby pracujące fizycznie, sportowców, ponieważ pozwala on wtedy na dostarczenie dużej ilości energii potrzebnej do wysiłku.

Właściwości sacharozy:

• dostarcza energię

• powoduje nagły wyrzut insuliny z trzustki

• zwiększa wahania glukozy we krwi

• posiada wysoki indeks glikemiczny

Sposób użycia sacharozy

Sacharoza jest obecnie jednym z bardzo powszechnie stosowanych środków w przemyśle spożywczym. Spotykana jest w szczególności w wyrobach cukierniczych, na przykład w ciastkach, lodach, cukierkach, batonach, ciastach, słodzonych napojach. Ponadto dodawana jest do zupek, sosów.

Ilość sacharozy w diecie powinna być dopasowana do indywidualnych potrzeb. Możemy też zminimalizować jej ilość poprzez wybieranie zdrowszych zamienników, na przykład ksylitol, czyli cukru brzozowego, albo różnych słodzików.